غزل

رنج ها بردم و از جان خودم ساختم هیچ

تا به  پای تو که جان  منی انداختم  هیچ

تیغ عشق تو در این رنج چنان یاری کرد

که  خودم  را به  رخ آینه  نشناختم  هیچ

از سر و سرّ دلم  با تو به  قبل از خلقت

دل هنوزی که هنوزست  نپرداختم  هیچ

پرچم  کارِ   ثوابم   به   قیامت   بالاست

من مگر  جز علَم ِ عاشقی  افراختم هیچ

من  نی عشق  تو هستم  به  لبت بنوازم

که همه عمر بجز عشق  تو ننواختم هیچ

بهرام باعزت