با چشـــــــــــم تو کس را هوسِ ِ مِی نمی آید
با سوزِ دل مــــن سخــــــــــن از نی نمی آید
در خلوتِ سینه به جــــــز ازعربده ای نیست
آتشکــــــــــــــــده را شعله چنین هی نمی آید
پَر وا نکند ناله ی جــــــــــــــــانسوز دل من
بالی زدن از عهـــــــــــــــدِ تو از وی نمی آید
افتاده تر از قطره ی از گوشـــــــــه ی چشمم
از گوشه ی چشمت نظـــــــــر از پی نمی آید
شمع رخت از بزم غمم دیر گـــــــــــــذر کرد
خاکسترِ جـــــــــــــــان لایق ِ این طی نمی آید
خوش باوری ام خـــــون جگر ریخت وگرنه
خونابه ی چشمم کـــــــــــــه پیاپی نمی آید
طــومارِ من اینگونه که پیجیده ی عشق است
از چرخ،سرِ مُلکِ جـــــــم و کـــــی نمی آید
« بهرام باعزت»