غزل

            نام  تو  نامه ی  نهی است  به  انکار انگار

                                   تو  که هستی  همه هستند  سر  کار  انگار  

            بر سر کوچه  و  بازارِ دلم قصه ی توست

                                    آتش  افتاده   در این کوچه  و  بازار انگار

             چرخ گردنده  به  شوق من و تو می گردد

                                   که من آن نقطه ام  و عشق تو پرگار انگار

              من اشارات  نظر    دیدم   و   حلاج  ندید

                                     که  سخن گفتی  اگر خود به سر دار انگار

            سنگ بر شیشه ی تقوی زدم وتوبه و زهد

                                      که  تو  مایل  به  نداری  و سبکبار  انگار

            هوس   چشم  تو  دارد  دل  من  ،  افتاده

                                       کار  این  خسته و بیمار  به  بیمار  انگار

                                 بهرام باعزت