و خیال تو جاده ی بهشت است

و من مسافری ناتمام

گاهی با تنهایی ام

لبِ این جاده می نشینیم

و در ابدیت چشمهای تو

به بهشت اقرار می کنیم

و در آغوش خیالت

هر لحظه صد بار می میریم و زنده می شویم

همیشه لبخند تو

ما را با سفر آشنا می کند

و ما

سیبی از بهشت این آشنایی  می چینیم

و با ایمانی به وسعت واژه ی دلتنگی

به همه آدم هایی

که بهشت را گم کرده اند

هدیه می آوریم

بهرام باعزت