یاور همیشه مؤمن !

             نازنینم !

           یاورِ همیشه مؤمن !

             یهودای من !

             باور کن

            در هیچ سمتِ سَحَر

            از تو  به شکایت نخواهم نشست

            چرا که  رسالتِ من و شمع

              تا سحَر سوختن است

            و اکنون  

            که سحَر ندمیده

           تو هنوز یهودای وفادار ِ این مسیحائی

            بیا تا فرصتی هست

            قرار ِعشق را مرور کنیم

           و سحَر را نیامده

          به لحظه ای که حرفِ پنجره ها

           قرارِ سرخ خواهد بود

           سوگند بدهیم

              تا طلوع  خورشید

            تو رهوار ِ اشتیاق

           باز آن یهودای رفیق باشی

          و اگر حرفِ  نیوشیدن از نارفیقی ست

          بگذار  به جام ِ شام آخرمان باشد

بهرام باعزت