چکامه ای به یاد پدرم که جهانش را عوض کرد

        از ازل گر چه که من بی کس و تنها  بودم

                              ای   پدر رفتی  و  بر  بی کسی ام افزودم

        گر چه  که   هستی  من معنی  تنهایی بود

                               تو  که  بودی به خدا معنی تن ها  بودم

        شد   گذرگاهِ  خزان   ترجمه ی  حالت من

                              تا  بدانی   به  چه  حالی و چه حزن آلودم

        به عزیزی تو سوگند که  از  هر دو  جهان

                               من  به یاد تو  و با  خاطره ات  خوشنودم

        پندِ   تو   سمفونی ِ   وحی ِ  پیکبرها بود

                              نرود لحن خوشت  از دلم    ای     داوودم

       چشم مردم پی موعود به هرعصری هست

                             هم  تویی  مردم  چشم  من  و هم موعودم

        باغبانا !  سرِ  این باغ    چه  آمد    بی  تو

                              گذرِ   بادِ   خزان است   به    تار   و پودم

               بهرام باعزت