غزل

            اشکی    دگر   نمانده  که   دلداری ام  دهد

                                                     اینک  هوا   گرفته    مگر   یاری ام   دهد

            از چشم مست و لول  و خمار تو ای طبیب

                                                   پیداست   اینکه    آمده     بیماری ام    دهد

              یعقوبم   و   ز درد  گران ،  بار   بر   دلم

                                                    کو   بوی  یوسفی   که   سبکباری ام  دهد؟

              از روزه ای  که   نذر  نگاه   تو   کرده ام

                                                    دارم    امید ،  چشم   تو  افطاری ام   دهد

               وقتی که چشم  من به  تو  افتاد ، از بهشت

                                                   دانستم   این    مواجهه   بیزاری ام     دهد

               دیری ست کارمن به تو مشغول بودن است

                                                     کاری   که   انزجار   ز   بیکاری ام   دهد

               جان   دادم  از نگاه تو، باشد  دروغ محض

                                                     هر  آن   خبر  گزارش   جانداری ام   دهد

                 جانم  فدای   لحظه   به   لحظه   خیال  تو

                                                     کو  جان  به لحظه لحظه و تکراری ام دهد

                     بهرام باعزت