تبسم می زنم به سردی پاییز

تبسم می زنم به باران سردِ  شبانه ی پاییز

که داغ دلم را باور کرده است

باور او

همه ی ناباوری ها به ریواس و نیلوفر را

تدفین خواهد کرد

و روزی

آسمان  ابری و

داغ - رنگِ   پس از باران پاییزی

به همه ی ناباوران

ادراک خواهد بارید

که شقایق داغ دیده

هیچوقت از شحنه ها و دشنه ها

توقع باغبانی نداشت

و دادا !  تک درخت بوته زارِ  بی کسی  هم

«بهرام باعزت»