غزل- تقدیم به آنیمای زیبا

             حاشا  نهفته حســـــــرتِ  در  قلبِ  تنگِ  من

                 با مرگ  من نهفته  شــــــــــود  در دل  کفن

             گرچه چو جانم عشق تومحبوس جسمم است

                 پرواز ِ اوست  پر  زدن ِ جـــــان من  ز  تن

             آوخ ، شگــردِ  نسبتِ  خونی  و عاشقی ست

                 سهـــــــــراب  را  جگر  بدرَد  دستِ  تهمْتن

               مُشکِ ختن به  زلــــف  تو دارد  رهی  دراز 

                  کز  بوی  زلف  تو  به  خطا  رفته بس خُتن

             در محفلی که  سوزش ِ شمع ِ دلی ست  ساز

                  گوشی  به سوز  نی  نکند  کوک ،  اهل   فن

                 تا چنگِ گنگ عشـق  تو زد  زخمه بر دلم

              از زُهره نغمه سرشد از این خون به دل شدن

                                      « بهرام باعزت»