دل

           من  عاشقی ام مست  که  رودست  ندارد

                             رودست به عشق  و دل  سرمست   ندارد

           عاشق همه دل هست و  نداردهمه چیزی

                             چیزی به جز از آنچه که دل هست  ندارد

           دریاست  چو پیوسته  به یاد   و دل قطره

                             زان  خاطر  ما   غیر تو  پیوست   ندارد

            پروانه  اگر دور  ز  دل بود نمی سوخت

                             پروانه ی  این  فاصله  در  دست   ندارد

           از کوچه ی  دل جان به سلامت نبرد کس

                            این مسلخ  بی جاده  که   بُن بست  ندارد

           آن  خاتمه با جان  کند  افسونگری    دل

                            که   خاطره گل  از  دی ِ  تردست    ندارد

            بی چاره ی دل  آمده  از  حلقه ی  مویی

                            آن چاره  که  از سلسله او  رَست  ندارد

            با این همه  دل  آیت  اوجست   و  بلندی

                             زیر  و  زبرش  هست  ولی  پست  ندارد

            «بهرام باعزت«