چقدر گذرگاه خیال تو رویایی و چشم نواز است

هر فراغتی که دست می دهد

به این گذرگاه می آیم

همیشه انتهای من به ابتدای این گذرگاه می رسد

و خیسی چشمهایم به سبزه زاری از باورت

هر روز به انتهای خودم سر می کشم

تا از ابتدای تو سر بروم

و هر دفعه چشمهایم خیس می شوند

که طبیعت باورت سر سبز باشد

کاش هیچ گذرگاهی به معنی جاده نبود

و هیچ جاده ای به معنی غربت

و هیچ مسافری به معنی غریب

«بهرام باعزت»