غزل

                    جان  بگیری  و  دهی این چه  مسیحا بازی ست؟

این  چه   آبستنی   و   مریم   عذرا  بازی ست؟

                     مهر  و  کین تو  کدام   است  درَد  پرده ی   دل؟

یوسفت  در  دل   زندان   ز  زلیخـــا  بازی ست

                    گه  به  کین  حدس  و گمانم  رود  و  گاه به مهر

ظنم  از  کار  تو  بر  شیوه ی  حاشا  بازی ست

                     عاشقــان   را   قلمت  می زند   هر   دم   رقمی

دلبرا !  از چه تو  را  این همه انشا بازی ست؟

                     آنکــــه   شـــد  رابطِ   دانایی ِ  افلاک   و   زمین

تازه  داند  که   جهان   جمله   معما   بازی ست

                     موج  خون  دلم   و   اشک   خموشم    را    بین

تا  بدانی که  در این بحر  چه   اخفا   بازی ست

                     لحظه ای  مُردن  و  یک  لحظه  دگر  زنده  شدن

عشق  را   پیشه ی   میراندن  و احیا  بازی ست

                       «بهرام باعزت»