غزل/تقدیم به آنیمای ریبا

                   تا  کـــه  خیال  من  هست  آئینه ی  مرادی

          هـــر  دم  مرا دهد او از  دیدنِ   تو  دادی

                یارا  !   شکفته ای   در  هر   باغ    آرزویی

          در  آرزوی  من  نیز  باغ  دل   و  مرادی

                  اشــک  و خیال  و آهم  همچون بلای نوحند

          بی کشتی حضورت از سیل و برق و بادی

                  من   هستم  و خیالی  با  خـاطراتِ  شیرین

          فرهاد را چه  باشد جز  دلخوشی  به  یادی

                 آوخ که دفتر عشق مجموعه حسرتی هست

          با    جـــوهر  روان ِ  خون ِ  دل ِ   مدادی

                    بر وارث  شقایق  داغ   اسـت   ارث  آخر

           با  این حساب دیگر چه حرفی  از معادی؟!

                    ناشادی  من   از تو؟  هرگز چنین نباشد!

          این  آب ها به   چشمم هستند   اشک  شادی!

                         «بهرام باعزت»