غزل

               بهتر از  این  به  مـــن گمشده   پیدایی  بخش

                                                بلبلت را گـــــل  من! بشکف  و شیدایی بخش

                گــــــــــره  انداخته اسـرار   نگاهت بر  رای

                                                 تیـغ  ساینده ی ابرو  به  چنین  رایی   بخش

               خیـس بیداری ام   از  بارش کـــابوس وخیال

                                                سر پناهی به من از خوابی  و  رویایی بخش

              نتوانم کـــــــه  بگویم  دل  من  عاشق  نیست

                                               این بگویم  کـــه  مرا  یک  دل ِ حاشایی بخش

                 بی قرار ِ  قفس ِ  مــــــــــرغ ِ  دل ِ  بی نفسم

                                                مرغ دل  را  نه   قفس را تو شکیبایی بخش!

                چه توقع کــــــه  ببخشد  کرمی  سرّ  حضور

                                                 به دلِ ِ  خفته  به گهــــــواره ی  لالایی بخش

             دلم عمری ست که آبستن ِ«حسرت زائی»ست

                                              ای طبیبم !  به دلــــــــــم   طیبتِ  نازایی  بخش

                تا از«اینجا»ی  پُر از تنگــی ِ دل خون نشود

                                                یک گشــادی به دل ازحسرتِ «آنجایی» بخش

        «بهرام باعزت»