غزل

               به   نگاهت قسم   و نام   فریبای  سراب

                                                      و  به  چشم تو  و آن جام گوارای  شراب

                که  نگاه  تو  و  چشم  تو  نبیند هر کس

                                                       نشود  فاش  بر او  حال من جمله  خراب  

              چشم تو  عاقبت  آموخت   مرا  آن مستی

                                                       تا که  با جام کنم تصفیه ی  خُرده حساب

               ادعایی   نکنم   ناب ترین     مستی    را

                                                       مدعی  است  نگاه  تو چو بر  مستی ناب

              بر  شبِ  فاصله   هر چند  نتابی ای ماه !

                                                       با خیالت خوشم  و خاطره ای  از مهتاب

               شب چه زیبا  و  شبَه وار   کنارم  بودی

                                                       چشم بد دور ز تو  ای شبَهِ  عالم  خواب!

                 رویت هر چند که در پرده ی پندار  رود

                                                       بویت اما درَد از هر چه که پندار، حجاب

«بهرام باعزت»