غزل

                     با دل و جــــــان و نگاهم تو خیالی به چه روی؟

                                              بهر هفتاد و دو ملـت تو سوالی به چــــــه روی؟

                      از تو گفتند و بگوییــــــــــــــم و بگویند ولــــــی

                                             تو همــــــــان گفته ی ناگفته محالی به چه روی؟

                       گنــدم  عشق  کــــــــه در  منزل خاکی  نشکفت

                                            جای حوّا  شـــــــد ازین قافله خالـی به چه روی؟!

                   چلچــــــله عیـــــــدِ  رسیـدن به  تو   را   بال  نزد

                                               ای بهار از چه چنین بی پر و بالی؟به چه روی؟

                      از می چشم تو جامی کــــــــــــــــــه ازل پیمودم

                                              هوش من رفت و رود باز به حالـی به چه روی؟

                     آنکــــــــــه  از مستیِ  چشمان  تو   نوشیده  ازل

                                              او  به جـــــامی نزند نقش ِ غزالی؟ به چه روی؟

                       تا کـــــــــــــــــــه از معنی ِ هستی ِ تو آگاه شوم

                                               نکنم پیشه ی مستی به مجـــــــــالی به چه روی؟

                «بهرام باعزت»